สายไฟฟ้ามีหน้าที่สำหรับนำพลังงานไฟฟ้า จากแหล่งจ่ายไฟไปยังบริภัณฑ์ต่างๆ ในปัจจุบันได้มีผู้ผลิตสายไฟฟ้าขึ้นมากหลายชนิด ตามความต้องการสำหรับการติดตั้งในรูปแบบต่างๆ ดังนั้นการเลือกใช้สายไฟฟ้าเพื่อให้มีความเหมาะสม ปลอดภัย ประหยัด และเชื่อถือได้ จะต้องพิจารณาถึงปัจจัยหลายประการด้วยกัน ได้แก่ ความเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่ติดตั้ง ความสามารถในการนำกระแสของตัวนำ ขนาดแรงดันตกที่เกิดขึ้น ความสามารในการทนต่อความร้อนที่เกิดขึ้นทั้งในขณะใช้งานปกติและขนาดเกิดการลัดวงจร 

การป้องกันการลัดวงจรลงดิน (Ground Fault Protection)
                การลัดวงจรที่เกิดบ่อยที่สุดสำหรับระบบไฟฟ้าแรงดันต่ำที่ต่อลงดินโดยตรง (Solidly Grounded LV System) คือ การลัดวงจรลงดิน เนื่องจากสถานประกอบการที่ระบบไฟฟ้ามีการต่อลงดินโดยตรงจะมีส่วนโลหะซึ่งมีศักดาเท่ากับดินอยู่ทั่วไปและใกล้ส่วนที่มีไฟฟ้า

กระแสลัดวงจรลงดิน มีขนาดตั้งแต่กระแสน้อยๆ จนถึงกระแสมากๆ แบ่งออกได้เป็น 2 ชนิด คือ
1. Bolted Ground Fault เป็นการลัดวงจรลงดินที่ตำแหน่งซึ่งเกิดกระแสผิดพร่องต่อกันสนิทแน่น ทำให้ค่า อิมพีแดนซ์ของการผิดพร่องมีค่าน้อยและคงที่ ซึ่งโดยปกติการผอดพร่องประเภทนี้มีค่ามากจึงสามารถตรวจวัดและป้องกันได้โดยอุปกรณ์ป้องกันกระแสเกิน (Phase Overcurrent Device) เช่น เซอร์กิตเบรกเกอรทั่วๆไป เป็นต้น

2. Arcing Ground Fault เป็นการลัดวงจรลงดินที่ทำความเสียหายมากที่สุด โดยจะลัดวงจรลงดินที่ตำแหน่งซึ่งเกิดกระแสผิดพร่องลงดินต่อกันไม่สนิท จึงเกิดอาร์ก (Arc) เกิดขึ้น ซึ่งจะมีอิมพีแดนซ์ของอาร์กอยู่ค่าหรึ่ง ทำให้กระแสผิดพร่องที่เกิดขึ้นมีค่าน้อยและมีค่าไม่คงที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา (เนื่องจากประกายอาร์กไฟ) ดังนั้นเซอร์กิตเบรกเกอร์ธรรมดาซึ่งวัดค่ากระแสเกินด้วยค่ากระแส RMS จึงไม่สามารถตรวจจับและป้องกันการลัดวงจรแบบนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ หรือตรวจจับได้แต่ใช้เวลานานเกินไปจนเกิดพลังงานความร้อน เนื่องจากอาร์กมีค่าสูง ทำให้เกิดความเสียหายกับแผงสวิตช์หรืออุปกรณ์ต่างๆ ที่อยู่ใกล้ได้